Met pijn in het hart, heb ik net de laatste groepsdag van het jaartraject bij Claudia, achter de rug. Ik beschouw het niet als het eind, maar eerder als een nieuw begin. Wat een waardevol traject. De theoretische online lessen , absoluut noodzakelijk om te begrijpen waar je in zit .De groepsdagen, niet alleen waardevol, maar zeker de vriendschappen die je er aan overhoudt. En uiteraard ook de individuele sessies. Theorie is niets zonder voelen, en ook voelen heeft theorie nodig. Ik ben dankbaar en blij dat ik voor het jaartraject heb ingetekend, omdat ik die tijd ook echt nodig had. Het is een heel proces. Aanvankelijk laat je maar toe wat je kan toelaten.Omdat we meester zijn in het uit de weg gaan van onze oude kindpijn. Het bewust worden daarvan is een hele weg. Dan weer een stukje theorie en dan weer een stukje ervaren en doorvoelen. Om al zo de puzzel, de blauwdruk van je eigen leven te leren kennen. Het gaat echt om het leren kennen van jezelf. De moed en het lef hebben om je niet langer afhankelijk te maken van de liefde en erkenning van een ander. Voor ik aan dit traject begon , had ik nog nooit van de begrippen codependentie en relatieverslaving gehoord. En ik heb lang, zoals dat bij elke verslaving hoort, in de ontkenning gezeten. Maar gaandeweg laat je meer en meer stukken van jezelf toe. Ga je de communicatie met jezelf aan, worden je kindtrauma’s zichtbaar , en kan je jezelf gaan helen. Belangrijk in dit heel traject is dan ook, de herhaling van de lessen. En gelukkig kan dat, omdat je levenslang toegang hebt. In het begin, laat je maar toe wat je op dat moment aankan. Later op je weg, bij herhaling van een les, hoor je net weer andere dingen en kan je weer een stapje dieper herstel toelaten. Ik kan nu voelen wanneer ik in mijn trance schiet. “Trance” , was eerst een theoretisch begrip voor me maar nu kan ik duidelijk voelen, dat als de ander zich niet goed voelt , er als het ware een energie uit mij stroomt naar de ander, en ik onmiddellijk de pijn daar wil weghalen. Ik ben dan volledig weg van mezelf. En ik verwar dit zelfs met liefde. Doordat ik denk dat ik liefde voel voor de ander, geraak ik op die manier verstrikt in een ongezonde relatie. Want ik heb mezelf verlaten om voor de ander te zorgen. En paradoxaal genoeg ,omdat ik mezelf verlaten heb, verwacht ik van de ander dat hij of zij me weer heel laat voelen. Ik ervaar meer en meer dat de sleutel tot zelfbevrijding ligt in het verbinden met mezelf. In die diepe verbinding, vind ik mijn kracht terug. Los van de ander. Los van de afhankelijkheid. Ik wens jullie allen een mooi proces toe. Hartelijk dank Claudia Krumme , voor de liefdevolle begeleiding.
Liefs Rita
